Subjuntivo to nazwa trybu. W języku polskim wyróżniamy trzy podstawowe tryby: oznajmujący, przypuszczający i rozkazujący. Język hiszpański również dysponuje trzema trybami (dawne gramatyki rejestrują cztery tryby), takimi jak: oznajmujący, łączący oraz rozkazujący.
Różnica między językiem hiszpańskim a polskim w odniesieniu do trybów sprowadza się głównie do tego, iż w obrębie trybu łączącego oraz oznajmującego rejestrujemy po kilka różnych czasów, o czym szerzej mogą Państwo przeczytać w dziale HISZPAŃSKIE CZASY.
Tryb subjuntivo jest trybem łączącym i składają się nań 4 czasy gramatyczne (z wyłączeniem tych, które we współczesnym języku kastylijskim są już w zasadzie nieużywane).
Tryb łączący bierze swą polską nazwę od tego, iż czasowniki występujące w tym trybie pojawiają się prawie wyłącznie w zdaniach podrzędnych, czyli po różnego rodzaju spójnikach podrzędnych, które ŁĄCZĄ ze sobą dwa wypowiedzenia (zdania) składowe.
Spójrzmy na przykład:
Alberto quiere que su mujer se ponga de rodillas ante él y le pida perdón por no haberle hecho la comida.
(Albert chce, by jego żona uklękła przed nim i poprosiła o wybaczenie za to, że nie zrobiła mu obiadu.)
[Albert chce - jest zdaniem nadrzędnym; by - spójnikiem podrzędnym celowym łączącym zdanie nadrzędne ze zdaniem podrzędnym i wchodzącym w skład tego ostatniego; aby jego żona uklękła (...) - jest zdaniem podrzędnym (dodatkowo złożonym współrzędnie). Formy czasownikowe se ponga oraz pida są formami czasu teraźniejszego w trybie łączącym i występują w zdaniu podrzędnym.]
Kreator stron WWW
Kreator stron - łatwe tworzenie stron WWW